De vrouw stapt uit haar bed en in de hitte blijft haar verleden als in nevelslierten hangen: het verleden van een verborgen joods kind. De Thanksgiving-kalkoen absorbeert het zwarte Amen van haar man, die bid voor de kinderen in Palestina, terwijl aan de overkant van de tafel de president met een wit Amen wordt bedankt. De joods-orthodoxe zoon noemt zijn moeder closet-jew. Goj partners van overlevenden die voor de tweede keer zijn getrouwd eigenen zich de Wiedergutmachung toe, en uiteindelijk weigert de Russische rabbi het vooroorlogse graf in Berlijn-Weißensee terug te geven.