Met het zevende en laatste deel wordt de serie voorleessessies van J.J. Voskuil’s Het bureau afgesloten.

De jaren 1982 tot 1987 zijn jaren van afscheid. De dood van Nicoliens moeder is nog maar nauwelijks verwerkt als Maartens leraar Beerta eenzaam sterft in het verpleeghuis. Ook directeur Balk moet afscheid nemen, niet van het leven, maar ‘slechts’ van zijn werk, en hij draagt het waarnemend directeurschap van het Amsterdams Volkskundig Instituut over aan Maarten Koning. Op het eerste gezicht zou Maarten de ideale persoon zijn om de vacante post van directeur te vervullen, maar het bureau zou het bureau niet zijn als het deze gelukkige speling van het lot zonder slag of stoot zou accepteren.